BİRLİKTE BAŞARMAK

“Birlikte Başarmak” Mehmet Semih Söylemez’in Duygusal Sermayeden sonraki ikinci kitabı. Elma yayınevinden çıkan kitabında ; Birlikte başarmanın bir kültür olduğunun altını çok defa çiziyor sayın Söylemez . Bir arada yaşayabilmeyi, birlikte başarmayı başaranlar gerçekleştirebilir. Mutlu insanlarla anılan bütün toplumların derinlerinde bu kültür vardır. Peki, bu kültürü inşa edebilmek için ne yapmak, nasıl bir yol izlemek gerekiyor?… Tam bir baş ucu rehberi olacak kitabında nelere mi değinmiş;

Yolu Keşfetmek…. Keşifçi ruh büyük ihtimalle hepimizde var, ancak çoğumuz belki de neyi nasıl yapacağımızı bilmediğimizden bu dünyadan göçüp gidiyoruz. Sayın Söylemez’in değindiği gibi “Keşfetmek” farkındalık bilincine sahip olmak ile gerçekleşir.
Zamanın Ruhunu Keşfetmek...Auramız…bir kendimizin yer aldığı bir de içinde bulunduğumuz An’daki zaman var… Dünü dünde bırakmak, bugüne daha farklı bakış açılarıyla yaklaşmak ve yarının kafasıyla keşfetmek gerek.
Sınırlarını Belirlemek… Sanayileşme sürecinde zamana ayak uydurmaya çabalarken, tabii ki bilgi ve deneyim noksanlıklarımız olabilir. Akıl ve duygu el ele vererek ancak var olabilirler. Bu da birlikte başarmanın dinamiğini oluşturacaktır.
Öğrenmenin Kesintisiz Olduğunu Öğrenmek...En büyük hatamız belki de, öğrenmeyi belli bir döneme hapsetmektir.Sayın Söylemez’in dediği gibi…eğitim dönemi bittiğinde “öğrenme dükkanı” kapanır…Aslında eğer yaşam boyu öğrenmeye ve paylaşmaya inanıyorsa….öğrenme kesintisizdir.
Hızlanmayı ve Yavaşlamayı Öğrenmek… Ne zaman koşacağını, ne zaman yavaşlayacağını bilmek fiziksel görünse de zihinsel bir olgudur. Yani aslında, yaşanan An’lık durumlara göre belirleyicisi SİZ olun zamanın….Ya yavaşlayın, ya hızlanın…
Yolda Olup Yola Dışardan Bakmayı Öğrenmek… İçinde olduğunuzda bazen objektif olarak göremez ve değerlendiremezsiniz….Bazen 3. bir şahıs gibi uzaklaşmak ve uzaktan bakmak, yorumlamak şart…
Haz Almayı Öğrenmek…”Yürüdükçe, zihin değişecek…beden değişecek…düşünceler değişecek…ve bir gün belki de bakacağız ki yolda keşfederken, ruhumuzu besleyen her ne varsa öğrenirsiz ve öğrendikçe hep bir sonrayı keşfetmeyi bekleyen keşişler gibi oluruz…
İşi Sevmek/Yolu Sevmek...Bir insanı tanımak için ya alışveriş yapmak, ya da tatile gitmek gerekir der hep büyükler…Ama işini sevenle yürüdüğün yolda aldığın hazla, zoraki yapanla devam ettiğin yolda aldığın haz aynısı değildir… Geçen hafta sayın Söylemez’i dinlerken “İnsan ruhunu mutlu eden 2 şey olduğunu dile getirdi…Biri; Geliştiğini hissetmek, diğeri Topluma hizmet etmek… Ancak sevdiğin işi yaptığında geliştiğini, beslendiğini hissedebilirsin.
Aidiyet Hissi….“Başlamak zordur, devam ettirmek daha zor….”Yeni başladığınız her ne olursa olsun, ilk dakikalarda, belki günlerde kendinizi oraya ait hissetmezsiniz. Misafir gibi git gellerden sonra kendinizi güvende hisseder ve doğru iletişimler kurarsanız…aidiyet hissi yavaş yavaş oluşur. Ve ait olduğunuzu hissettiğinizde ; “Şükür” duygusu çok önemlidir ki ,insana en iyi gelen histir.
KALBİ BÜYÜK OLMAK…Paylaşıma açık olmak, yeni ile barışık olmak gerekiyor..Söylemez’in dediği gibi :” Kalbi Büyük olabilmek için, iletişimi yaşamın eksenine koymak, bilgiyi paylaşmak, farklı düşüncelere açık olmak gerekiyor.

Geçen hafta bir araya gelebilme şansını yakaladık sayın Mehmet Semih Söylemez ile…zihnimde ve kalbimde kalan bir kaç noktayı da eklemek istiyorum.

Zaman; herkese eşit dağıtılmış. Doğru hedefler koymak, hedeflerin ve hayallerin sürdürülebilir olması içinse cesur olmak gerek.
Her iyi girişimci, iyi bir lider değildir…
Değerli olan insanlardır, makinalar değil…
Hedefleri birlikte belirmeke çok önemli, alınan kararların altına birlikte imza atmak…
1+1’in bile net olmadığı bir dünyada, hiçbir şeyden emin olamayız…
Yanyana BERABER ama BİRLİKTE değil; BİRLİKTE demek için ortak hayaller, ortak hayatlar olmalı…

Ve son cümle her zaman akılda kalandır…beni de en çok etkileyen mısra sevgili Mehmet Semih Söylemezden gelsin….

“Ve yeter ki her insan “benim yaşım; sadece yaşadıklarımdır”diyebilsin…”